* Pora kwitnienia: kwitnie latem, kwitnie jesienią
* Barwa kwiatów: białe (beżowe, kremowe), żółte, pomarańczowe, różowe, czerwone
* Barwa liści/igieł: zielone
* Stanowisko: słoneczne
* Wilgotność: gleby średnio wilgotne
* pH gleby: gleby kwaśne, gleby obojętne
* Rodzaj gleby: piaszczysto-gliniaste, żyzne
* Mrozoodporność: brak mrozoodporności
* Osiągana wysokość: 0,5 do 1m
* Zastosowanie: rabaty mieszane, na kwiat cięty, balkony i tarasy
* Podstawowe walory: ozdobne kwiaty, ozdobne liście/igły
Opis: inna nazwa r11; gladiola. Mieczyki są bulwiastymi bylinami, które naturalnie występują w płd. i środkowej Afryce. W większości mieszańców nie są odporne na mróz i ich bulwy należy jesienią wykopywać. Przez długi czas mieczyki pozostawały w zapomnieniu ale obecnie dzięki nowym, niezwykle barwnym odmianom przeżywają swój renesans. Można je podzielić na 4 grupy. Mieczyki wielkokwiatowe o bardzo dużych kwiatach średnicy powyżej 11 cm i wysokości ponad 1 m. Mieczyki motylkowe r11; mieszańce Butterfly o delikatniejszych kwiatach średnicy do 10 cm i lekko pofalowanych brzegach płatków. Mieczyki Primulinus o kwiatach trójkątnych średnicy do 9 cm i wysokości do 60-80 cm. Mieczyki miniaturowe Nanus najdrobniejsze spośród wszystkich odmian, sięgają wysokości 50 cm i mają kwiaty średnicy do 5 cm wyrastające w gęstych kłosach. Kwiaty gladiolusa składają się z 6 działek okwiatu i często wyrastają jednostronnie na pędzie nad mieczowatymi liśćmi. Górna środkowa działka wygina się do przodu i tworzy hełm, boczne są lekko odchylone. Mieczyki (oprócz wielkokwiatowych, które trudno jest dopasować do innych kwiatów) sadzimy na mieszanych rabatach w nieregularnych kępach gdzie tworzą subtelne akcenty. Wielkokwiatowe uprawiamy przede wszystkim z przeznaczeniem na kwiat cięty. Wycinamy je do wazonu dopiero wtedy gdy otworzą się pierwsze kwiaty w kłosie. Dekoracyjne są też mieczowate liście, ułożone płasko na wysokim pędzie tej niezwykle atrakcyjnej rośliny. Kwitnienie różnych gatunków i odmian od czerwca do września.
Wymagania: Sadzimy je w końcu kwietnia w rozstawie 15-20 cm na osłoniętym stanowisku, w pełni słonecznym. Bulwy umieszczamy na warstwie piasku, głębokości 10-15 cm, w dobrze zdrenowanej, próchnicznej glebie, o odczynie obojętnym do lekko kwaśnego. Wskazany jest dodatek naturalnego nawozu, np. kompostu. Dobrze jest posadzić je w drugim roku po oborniku. Przed posadzeniem warto jest zanurzyć bulwy w środku grzybobójczym. Latem należy je podlewać obficie. Po kwitnieniu (w połowie jesieni) wycinamy kwiatostany pozostawiając nienaruszone liście. Następnie wykopujemy bulwy, podsuszamy wraz z łodygami i liśćmi, czyścimy, oddzielamy cebule przybyszowe i przechowujemy w chłodnym, suchym pomieszczeniu. Wysokie odmiany wymagają palikowania. Paliki umieszczamy po przeciwnej stronie pąków kwiatowych i mocujemy specjalnymi obejmami.
Rozmnażanie: Z licznych bulwek przybyszowych. Mieczyki rozmnożone z bulw następczych mogą zakwitnąć po 2-3 latach. Wysiane z nasion gladiole zwykle nie powtarzają cech rośliny rodzicielskiej. Wysiewamy nasiona do mieszanki ziemi ogrodowej i piasku wczesną wiosną w zimnym inspekcie.
Szkodniki i choroby: Ze szkodników należy wymienić wciornastki (przyczyniają się do powstawania srebrzystych plam), mszyce, węgorka niszczyka i larwy komarnic. Z chorób atakuje bulwy grzyb, który powoduje zgniliznę pędzelkowatą, a liście może uszkadzać parch bulw i zgnilizna podstawy łodyg oraz zgorzel. Bulwy dezynfekujemy przed posadzeniem, a wypadku infekcji rośliny spryskujemy insektycydem.
źródło: kwiaty-ogrody.pl
